Η ευθύνη που αναλογεί στον Έλληνα γονέα για την εκτροπή της εκπαίδευσης
Παραπονιούνται διαρκώς όλοι οι γονείς για μια από τις πολλές αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος -την παραπαιδεία- χωρίς ωστόσο να αναλογίζονται οι ίδιοι τις ευθύνες που ίσως τους αναλογούν στη διαμόρφωση μέρους αυτού του φαινομένου!
Αρχίζοντας από πολύ νωρίς στη μαθητική ζωή του παιδιού τους οι γονείς, συνήθως η μητέρα, χωρίς να έχει την απαραίτητη δεξιότητα, “διαβάζει” το παιδί της νομίζοντας πως έτσι θα το βοηθήσει να εξελιχθεί ουσιαστικά στο σχολείο.
Βραχυπρόθεσμα όντως ίσως κερδίσει, μακροπρόθεσμα όμως σίγουρα χάνει καθώς το παιδί εθίζεται σιγά σιγά στην ιδέα της “ήσσονος προσπάθειας”, ενώ η ίδια άρχισε ήδη την αποδόμηση του εκπαιδευτικού και του ρόλου του σχολείου.
Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά σε τέτοιες περιπτώσεις, πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να είναι συγκεντρωμένα στο μάθημα μέσα στην τάξη, αφού το απόγευμα η μαμά ή κάποιος άλλος θα φροντίσει να τους… εξηγήσει τυχόν απορίες!
Επιπρόσθετα πολλοί γονείς δε διστάζουν να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα καταργώντας έτσι ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης: το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο.
Αυτό συνεχίζεται ανελλιπώς μέχρι που οι γονείς δεν μπορούν πλέον να βοηθήσουν το παιδί μαθησιακά στο σπίτι και τότε αναπόφευκτα τους αντικαθιστά το φροντιστήριο ή ένα “ιδιαίτερο” μάθημα. Το παιδί έχει πλέον αντιληφθεί πολύ καθαρά πως η πρωινή παράδοση δεν θα είναι στις προτεραιότητές του, απενεργοποιείται πλήρως για επτά περίπου ώρες καθημερινά – τις πιο παραγωγικές- και απομυθοποιείται εντελώς ο ρόλος του σχολείου!
Διαφεύγει έτσι της προσοχής όλων, πως τα παιδιά ετοιμάζονται με αυτό τον τρόπο σε όλη τους τη μαθητική ζωή σε απογευματινές και βραδινές κυρίως ώρες, ενώ δεν λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη του ότι οι εξετάσεις γίνονται πάντα το πρωί, σε χρόνο δηλαδή που οι πιο πολλοί μαθητές συνήθως είναι απενεργοποιημένοι και το βιολογικό τους ρολόι αδρανές! Θυμίζουν αθλητές που προπονούνται διαρκώς τη νύχτα, ενώ οι αγώνες τους είναι μόνο πρωινές ώρες!!!!!!
Άλλη παράπλευρη συνέπεια αυτού του φαινομένου είναι η παραπλανητική εικόνα που αποκομίζει ο εκπαιδευτικός το πρωί, καθώς δεν βλέπει και άρα ούτε αξιολογεί την πραγματική εικόνα του μαθητή του αλλά μια “ιδανική” κατάσταση που ο ίδιος ούτε να παρέμβει χρειάζεται, ούτε να ενεργοποιηθεί περαιτέρω!
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων καλό είναι να διευκρινισθεί πως η απογευματινή ενίσχυση δεν είναι συλλήβδην κατακριτέα, αρκεί να λειτουργεί σωστά και αφού ο μαθητής εξαντλήσει πλήρως τις δικές του φυσικές δυνατότητες!
Στόχος σε πιθανή απογευματινή υποστήριξη δεν είναι να δουλέψει ο γονέας ή ο φροντιστής αλλά το ίδιο το παιδί!!! Δεν υπάρχει όμως έτσι χρόνος ούτε για αυτό, ούτε για οτιδήποτε άλλο που να συντελέσει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού!
Σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς επίσης είναι, πως δεν πρέπει να επιτρέπουν στους απογευματινούς δασκάλους να λύνουν τις ασκήσεις των πρωινών καθηγητών αλλά να αφήνουν το παιδί να εργάζεται και τον καθηγητή να ελέγχει την πρόοδό του, ώστε να είναι και εκείνος διαρκώς σε εγρήγορση. Σε διαφορετική περίπτωση το παιδί χάνει την αυτοεκτίμησή του, δεν γνωρίζει τις δυνατότητές του, δεν μαθαίνει στην αποτυχία και τη σωστή διαχείρισή της, δεν εξελίσσεται και μοιάζει στην τελική με έναν δρομέα που ποτέ δεν προπονήθηκε μόνος του, “έτρεχε” πάντοτε υποβασταζόμενος από άλλους και κάποια στιγμή (στο τέλος του Λυκείου) του ζητούμε να κάνει και πρωταθλητισμό!!!!!
Συζητώντας με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα) συμπεραίνουμε αβίαστα τα εξής:
- Τα παιδιά νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου.
- Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους.
- Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή.
- Παραπονιούνται ότι οι γονείς “θέλουν και το και” για να είναι ευχαριστημένοι.
- Βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους.
- Τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους.
- Δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους .
- Το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι “για να μη φωνάζουν οι γονείς τους”.
Τελικό συμπέρασμα: ας αφήσουμε τα παιδιά μας να κάνουν τα πρώτα τους βήματα μόνα τους, ακόμη και αν “πέφτουν” πρέπει να τα ενθαρρύνουμε να σηκώνονται στηριζόμενα πρωτίστως στις δικές τους δυνάμεις, να αρχίζουν σιγά σιγά να “τρέχουν” και όταν διαπιστωθεί προς το τέλος της διαδρομής (δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου) πως “οι χρόνοι” τους αποκλίνουν από τους στόχους, τότε και μόνον τότε να γίνονται σε συνεννόηση με το παιδί στοχευμένες παρεμβάσεις από εξειδικευμένους ανθρώπους, ακόμη και σε συνεννόηση με τους έμπειρους εκπαιδευτικούς του σχολείου, των οποίων η γνώμη πρέπει τουλάχιστον να εισακούγεται!
Χρήστος Θ. Καψάλης
Φιλόλογος
Δωδωναία Εκπαιδευτήρια
Διονύσου 4 Σταυράκι
Ιωάννινα
2651044500
http://www.dodonea.gr
Αναζητήστε Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια στην περιοχή σας.