Η διάλυση ενός γάμου είναι σχεδόν πάντα ένα δυσάρεστο γεγονός, το οποίο χαρακτηρίζεται από την πρόσκαιρη τουλάχιστον απογοήτευση και την απώλεια των ονείρων και των προσδοκιών. Επιπλέον, συνήθως υπάρχουν πολλές νομικές, οικονομικές, γονικές, συναισθηματικές και πρακτικές πτυχές που απαιτούν αλλαγές και συνεπάγονται αλλαγές στις ευθύνες και την καθημερινότητα. Σε κάποιους μπορεί να πάρει και χρόνια για να ξαναβρούν την ισορροπία τους. Παρ ‘όλα αυτά, στις περιπτώσεις που το διαζύγιο είναι μονόδρομος είναι μια σημαντική διαδικασία που απελευθερώσει νομικά και συναισθηματικά τους ανθρώπους από ένα γάμο που ίσως πλέον να τους ήταν φορτικός, χαρίζοντάς τους την ελευθερία τους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και να ξανανιώσουν ευτυχισμένοι.
Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα του 20ού αιώνα ήταν η αλλαγή του ρόλου και η βελτίωση της κατάστασης των γυναικών στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή, καθώς και η ενδυνάμωση των μεγαλύτερων προσδοκιών για ευτυχία. Αυτές οι ίδιες αλλαγές επέφεραν αναπόφευκτα αύξηση των ποσοστών διαζυγίων. Η απιστία και οι οικονομικές αναταραχές αποτελούν επαληθεύσιμα αίτια διαζυγίου, αλλά οι κύριες αιτίες είναι συνήθως συναισθηματικές: Οι σύζυγοι που βιώνουν την καθημερινότητά τους με συναισθηματική απόσταση, αναπτύσσουν ξεχωριστά οράματα ζωής ή βλέπουν τα αρχικά όνειρα που είχαν κάνει να φυλλορροούν. Τα περισσότερα ζευγάρια όταν παντρεύονται χτίζουν με επίκεντρο το γάμο τους ένα πλάνο ζωής, οπότε φτάνοντας σε διαζύγιο κάποιοι νιώθουν μετέωροι χωρίς σαφή προσανατολισμό για το μέλλον τους.
Η απελευθέρωση των νόμων που σχετίζονται με το διαζύγιο έχει τροφοδοτήσει διάφορες προσεγγίσεις για τη διάλυση του γάμου, όπως η διαπραγμάτευση και η διαμεσολάβηση. Τέτοιες πρακτικές είναι ιδιαίτερα επωφελείς για τα παιδιά, για τα οποία το διαζύγιο είναι σχεδόν πάντα βαθιά δυσάρεστο και των οποίων οι ανάγκες συχνά παραβλέπονται. Συνήθως πιστεύεται ότι το 50 στους εκατό γάμους στις ΗΠΑ καταλήγουν σε διαζύγιο, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Εκτιμάται τώρα ότι μόνο το ένα τρίτο των γάμων θα αντιμετωπίσει τη διάλυση γάμου σε βάθος χρόνου.
Τα τελευταία χρόνια αυξάνονται σημαντικά τα διαζύγια στην Ελλάδα ενώ παράλληλα μειώνονται οι γάμοι. Τα δυο πρώτα χρόνια της κρίσης τα διαζύγια στην Ελλάδα μειώθηκαν. Τα αμέσως επόμενα χρόνια όμως ακολούθησαν ανοδική τάση 2013 φτάνοντας το 2013 στο ύψος ρεκόρ για την Ελλάδα των 16.717. Τα περισσότερα διαζύγια είναι συναινετικά. Έχουν αυξηθεί κατά πολύ και τα εικονικά, λευκά ή οικονομικά διαζύγια, διαζύγια δηλαδή που γίνονται καθαρά για οικονομικούς λόγους. Η πολύ υψηλή φορολογία, οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, η μακροχρόνια ανεργία και η οικονομική δυσπραγία δεκάδων ελληνικών οικογενειών εξαναγκάζουν πολλά ζευγάρια να οδηγηθούν σε διαζύγιο, συνεχίζοντας όμως να διαβιούν μαζί. Δηλαδή, όχι επειδή θέλουν πραγματικά να χωρίσουν οι σύζυγοι, αλλά για να χωρίσουν τα τα χρέη τους στην εφορία ή τις τράπεζες.
Όσον αφορά τη διαδικασία της έκδοσης διαζυγίου ισχύουν τα ακόλουθα: Διαζύγιο με αντιδικία. Αν το ζευγάρι δεν μπορεί να αποφασίσει από κοινού για την λύση του γάμου τότε αναγκαστικά η λύση είναι το διαζύγιο με αντιδικία. Ορίζονται από το νόμο οι περιπτώσεις στις οποίες ένας γάμος μπορεί να λυθεί με διαζύγιο με αντιδικία και αφορούν περιπτώσεις απ΄ τις οποίες προκύπτει κλονισμός του και μπορεί να αφορούν μοιχεία, η διγαμία ή η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας. Διαζύγιο με συναίνεση. Το συναινετικό διαζύγιο είναι πιο απλός και πιο σύντομος τρόπος για την λήξη ενός γάμου. Όταν οι δύο σύζυγοι έχουν συμφωνήσει πως θέλουν να τερματίσουν τον γάμο τους, συμφωνώντας και στις επιμέρους εκκρεμότητες, μπορεί να ολοκληρωθεί, χωρίς χρονοβόρες δικαστικές διαμάχες.
Αναζητήστε δικηγόρους στην περιοχή σας