Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι κατηγορία που αποτελεί μία από τις σύγχρονες μάστιγες της εποχής, καθώς έρχονται τρίτα σε σειρά συχνότητας, μετά τις διάφορες μορφές καρκίνου και τις νόσους της καρδιάς. Αναλόγως με τη φύση της κάθε αυτοάνοσης νόσου, ο ανθρώπινος οργανισμός παρουσιάζει μία ευρεία ποικιλία λανθασμένων αντιδράσεων, μέσω των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα όργανα του ίδιου σώματος, αφού τα αναγνωρίζει ως ξένα, χωρίς να συντρέχει προφανής λόγος. Ανάλογα με την ασθένεια, οι αυτοάνοσες νόσοι ενδέχεται να επηρεάσουν μία πληθώρα οργάνων, αρθρώσεων, μυών και ιστών του ανθρώπινου σώματος, μεταξύ των οποίων, σε πολλές περιπτώσεις, βρίσκεται και το δέρμα. Ρίξτε μια ματιά σε ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τις δερματικές αυτοάνοσες ασθένειες.
Ποιους επηρεάζουν τα δερματικά αυτοάνοσα νοσήματα
Οι αυτοάνοσες νόσοι, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, μαστίζουν περίπου το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, με το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων που υποφέρουν από αυτές να είναι γυναίκες, όσον αφορά, τουλάχιστον, στα περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα. Στοιχεία όπως το οικογενειακό ιστορικό ασθενειών και η ιδιότητα των ασθενών ως μέλη των χαμηλότερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων έχουν πολλάκις χαρακτηριστεί ως παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών, όπως άλλωστε και οι κλιματικές και γεωγραφικές συνθήκες. Όσον αφορά, πιο συγκεκριμένα, στα δερματικά αυτοάνοσα νοσήματα, αυτά επηρεάζουν τόσο τον αντρικό όσο και το γυναικείο πληθυσμό σε παρεμφερή ποσοστά.
Ποια συμπτώματα προδίδουν μία δερματική αυτοάνοση νόσο
Τα αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν το δέρμα ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο σύνολο των αυτοάνοσων ασθενειών και, λόγω της έντονης και συγκεκριμένης συμπτωματολογίας, είναι κατά βάση ασφαλές να διαγνωστούν, συνήθως από δερματολόγο, αλλά και από ιατρό διαφορετικής ειδικότητας. Τα εμφανή συμπτώματα που βρίσκονται πάνω στο ανθρώπινο δέρμα, ενδέχεται να αφορούν σε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών νοσημάτων, που θα αναλυθούν περαιτέρω ώστε να διαπιστωθεί η εκάστοτ ενόσος. Αναφορικά με τη συμπτωματολογία του ασθενούς, αυτή μπορεί, μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει εξανθήματα, φουσκάλες, ξηρότητα, κακώσεις και εκζέματα. Εμφανίζονται, ωστόσο, και συμπτώματα, τα οποία δεν έχουν να κάνουν με το δέρμα αυτό καθαυτό, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη σωματική κόπωση, το πρήξιμο ή τη δυσκαμψία των αρθρώσεων, αλλά και την έντονη μεταβολή της φυσικής όψης των νυχιών. Ο βαθμός στον οποίο ένας ασθενής θα έρθει αντιμέτωπος με τα ίδια κάθε φορά συμπτώματα δεν είναι συγκεκριμένος, γεγονός το οποίο, όπως είναι λογικό, δυσχεραίνει το έργο της διάγνωσης από δερματολόγο ή άλλο αρμόδιο ιατρό. Ένας ασθενής που πάσχει από κάποια δερματική αυτοάνοση νόσο, επομένως, μπορεί να αντιμετωπίζει συμπτώματα που κυμαίνονται σε μία κλίμακα από εξαιρετικά ήπια έως εξαιρετικά βαριά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα βαρέων συμπτωμάτων θα μπορούσε να μία μορφή ψωρίασης, που είναι μεν δερματική ασθένεια, επηρεάζει δε δυνητικά τις αρθρώσεις του ασθενή.
Ποιες είναι οι πιο συνήθεις μορφές αυτοάνοσων ασθενειών του δέρματος
Ανάλογα με τη συμπτωματολογία που εμφανίζει ο κάθε ασθενής, οι δερματολόγοι προβαίνουν στη διάγνωση του εκάστοτε αυτοάνοσου νοσήματος που προσβάλλει το δέρμα. Ορισμένα αυτοάνοσα του δέρματος πλήττουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό του γενικού πληθυσμού, ενώ άλλα εμφανίζονται με εξαιρετική συχνότητα. Κάποια από τα συνήθη δερματικά αυτοάνοσα, είναι τα εξής:
- Η ψωρίαση, που αποτελεί εξαιρετικά σύνηθες χρόνιο αυτοάνοσο σύνδρομο το οποίο προκαλεί τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος που βρίσκονται στην επιδερμίδα. Τα κύτταρα της ανώτερης στοιβάδας του δέρματος, έτσι, ανανεώνονται με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από το φυσιολογικό και, ως εκ τούτου, πλάκες νεκρών κυττάρων εμφανίζονται στην επιφάνεια του δέρματος με τη μορφή ερυθρών κηλίδων, οι οποίες συνοδεύονται από έντονο κνησμό και μία γενικότερη ευαισθησία. Η ψωρίαση εντοπίζεται σε διάφορα -συγκεκριμένα, συνήθως- σημεία του σώματος, με έμφαση την κεφαλή, τη μέση, τους αγκώνες και τα γόνατα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ταλαιπωρεί μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου σώματος. Η αντιμετώπιση που προτείνεται από τους ειδικούς περιλαμβάνει ανοσοκατασταλτική αγωγή, ενώ προτείνεται η αποχή από έκθεση στον ήλιο, άλλα τραύματα του δέρματος, αλκοόλ και παράγοντες άγχους.
- Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, είναι η πλέον σοβαρή έκφανση του λύκου, καθότι, πέραν της ερυθρότητας, του κνησμού, του πόνου και των ουλών του δέρματος, είναι ιδιαίτερα επισφαλής για τις αρθρώσεις, τα νεφρά, την καρδιά, τους πνεύμονες, τον εγκέφαλο και τα αιμοφόρα αγγεία. Ως πιθανά αίτια για την εμφάνιση της εν λόγω αυτοάνοσης νόσου αναφέρονται το οικογενειακό ιστορικό, οι ορμονικές διαταραχές και οι ανωμαλίες του ανοσοποιητικού, καθώς και παράγοντες της καθημερινής ζωής όπως το περιβάλλον, η έκθεση στις ακτίνες του ήλιου, το καθημερινό στρες, το κάπνισμα και ούτω καθεξής. Εκτός των συμπτωμάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω, πολλές φορές συνοδεύεται από έντονους πονοκεφάλους, ευαισθησία στον ήλιο και απώλεια μαλλιών, ενώ η μεταβολή του τρόπου ζωής με τερματισμό του καπνίσματος, ισχυρή προστασία από τον ήλιο και μείωση του άγχους ενδείκνυνται για ένα σημαντικό κατευνασμό των συμπτωμάτων. Πολλές φορές, οι δερματολόγοι συνταγογραφούν και ανθελονοσιακή αγωγή.
- Η ατοπική δερματίτιδα διαγιγνώσκεται από τους δερματολόγους ως χρόνια δερματοπάθεια με τη μορφή εκζέματος, που συνοδεύεται από έντονη ερυθρότητα, ξηρότητα και κνησμό. Αναλόγως με τη σοβαρότητα του κάθε περιστατικού, ενδέχεται να εμφανιστούν κηλίδες, εξανθήματα ή ακόμα και άσθμα ή αλλεργική ρινίτιδα. Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία για την εν λόγω δερματική αυτοάνοση ασθένεια, ορισμένα μέτρα καταστολής των υπαρχόντων συμπτωμάτων που μπορούν να παρθούν είναι η φαρμακευτική αγωγή με κρέμες, η τακτική ενυδάτωση του δέρματος και η αποφυγή παραγόντων που θα ερεθίσουν το δέρμα. Και σε αυτή την περίπτωση, το κάπνισμα και οι στρεσογόνοι παράγοντες πρέπει να αποφεύγονται, όπως επίσης και η έντονη εφίδρωση και η επαφή με χημικές ουσίες.
- Η λεύκη, μία ακόμα δερματική αυτοάνοση ασθένεια, που οδηγεί σε αποχρωματισμό μέρους του δέρματος με λευκές κηλίδες ακανόνιστου σχήματος και, σε ορισμένα περιστατικά, ενδέχεται να έχει επίδραση στους βλενογόνους των ματιών, της μύτης και του στόματος. Η λεύκη αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, φωτοθεραπεία και τοπική αγωγή, ανάλογα με την έκταση της κάθε περίπτωσης.
- Το σκληρόδερμα προκαλεί ουλές στο δέρμα, αλλά και σε άλλα όργανα, με χαρακτηριστικότερα τα νεφρά και τους πνεύμονες, Πρόκειται για συστηματική σκλήρυνση που πολλές φορές οδηγεί σε καταστάσεις απειλητικές για την ανθρώπινη ζωή, όπως η παραμόρφωση και η αναπηρία. Η διάγνωσή της είναι ιδιαίτερα δυσχερής, λόγω της ποικιλίας των συμπτωμάτων σε διαφορετικά κάθε φορά όργανα, ανάλογα με τον ασθενή, ενώ για κάθε είδους συμπτωματολογία, ακολουθείται διαφορετική κάθε φορά αντιμετώπιση.
- Η γυροειδής αλωπεκία είναι αυτοάνοση ασθένεια του δέρματος που αποτελεί συνώνυμο της -άλλοτε περιορισμένης, άλλοτε έντονης- ανομοιόμορφης τριχόπτωσης στην κεφαλή και το σώμα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αποδίδεται σε ψυχολογικά αίτια, με σημαντικότερα το στρες και την κατάθλιψη. Πολλές φορές, το οικογενειακό ιστορικό παίζει ρόλο στην προδιάθεση του ασθενή, τη στιγμή που η φαρμακευτική αγωγή, η τοπική χρήση φαρμάκων και οι ενέσεις κορτιζόνης συνιστούν τις συνηθέστερες θεραπευτικές μεθόδους. Σπουδαίος θεωρείται και ο ρόλος της ψυχοθεραπείας και της αγωγής με αντικαταθλιπτικά χάπια.
Αναζητήστε δερματολόγους στην περιοχή σας στον επαγγελματικό οδηγό f-all.gr
Αναζητήστε δερματολόγους στη Λάρισα στον επαγγελματικό οδηγό elarisa.gr